(Бугун одатдагидан фарқли равишда ҳаётимда содир бўлган воқеани айтиб бермоқчиман. Ким билади дерсиз, балки сизга қизиқдир)

   Таҳорат қилиб одатдагидек Жума намозига шошиламан. Кўчагача кузатиб чиқаётган аёлим:
- Бизни ҳам дуо қилинг - деди табассум ила юзланиб.
- Йўқ, бутун дунёни дуо қиламан - деб шошилганча масжид томон йул олдим.

   Вақтлар тез ўтади. Навбатдаги хафта ва яна жума намози. Кийимларимни саранжомлаб, озода қилиб қўйган аёлим, ўтган сафарги гапини такрорлади.
- Бизни ҳам дуо қилинг - деди бегунох кўзлари билан жавдираб.
- Йўқ, бутун дунёни дуо қиламан - доимий жавобни қайтардим.
Кўзларида хайратни кўрган бўлсамда. У бошқа индамади.
   Яна бир жума...Яна ўша воқеа….
Бу сафар саволларга тўлиқ жавоб олишни истади чоғи. Доимгидан ташқари қўшимча савол берди.
- Нимага фақат бутун дунёни!?
- Нимага… Хоп...айтайлик фақат ўзини ўйлайдиган одамлар сизга ёқадими?
- Йуқ... ёқмайди..
-Анааа...кўрдизми...бандасига ёқмайдиган ҳолат худога хуш келармикан?
- Тўғри - деди кулиб ва ҳозиржавоблик билан гапни давом эттирди - Лекин…..биз Худодан нажот сўраймиз бошқа кимданам сўрардик, шунга бизи дуо қилишиз тўғрида.
- Эхх…. тентаквойим…. ахир ўша бутун дунёга сиз, ман, ўғлим ва оиламизнинг ҳамма аъзолари кирадику, тўғрими? - дедим.
- Ҳаа жудаям тўғри - ўзида йўқ хурсанд ҳолда гапими тасдиқлади.
   Орадан кунлар… ойлар ўтди…. Жуфти ҳалолим ўқишга кирди. Ҳозир Украинада таҳсил олади. Жумага шошиб кетар эканман. Қўл телефонимга аёлимдан СМС келди: (очиб қарадим)
 
“Бутун дунёни дуо қилиб қўйинг, азизим"

Беихтиер кузимга еш келди.